حس میکنم اینقدر کار دارم که کارش از جا شدن تو واژهها گذشته. باز اسفند… اسفند! روزهای تکاپو و انجام کارهای نیمهتموم سالی که نفسهای آخر رو میکشه و آخرین زورتو میزنی تا به یه سرانجام نسبی برسونیش! انگار که این اسفند هست که تعیین میکنه سالی که گذشته سال خوبی بوده یا نه، از خودت راضی هستی یا ناامید شدی.
میدونی، این بدو بدوهای دم عید نماد همین دقیقه نودی بودنمون تو همه مسائل زندگیمونهها. هرچند، دقیقه نود دویدن و تلاش کردن بهتر از اینه که حتی آخرین لحظات رو آدم درنیابه اما، چه حیف از دست دادن ده یازده ماه و به خود اومدن تو یکی دو ماه آخر. صد افسوس که با اومدن سال جدید، باز روز از نو و روزی از نو!
خلاصه اینکه، چه خوبه که آخرای اسفند هرکدوم از ما، یه برنامه، یه پلن، یه سری هدف و خرده هدف داشته باشیم واسه سال جدید و تکلیفمون با خودمون از قبل مشخص باشه که اسفند سال بعد اگر کجای روزگارمون باشیم از خودمون احساس رضایت خواهیم داشت.
یه خودکار، یه کاغذ و یک جو همت، مواد لازم واسه تهیه لبخندی هست که دمدمای عید سال بعد، میتونی خودت به خودت هدیهش بدی.
8 پاسخ به مواد لازم