شبه، دوس دارم بخوابم اما همه جا هستم جز تو تخت. ذهنم پره از اتفاقات یه دقیقه قبل یه ساعت قبل یه روز قبل، دو دیقه بعد فردا دو روز بعد.
سعی می‌کنم خودم رو آروم آروم از فکر گذشته و آینده جدا کنم و منتقل کنم به زمان حال. جایی که الان توش هستم، درست همین لحظه و همین‌جا.
به صدای تیک‌تاک ساعت گوش می‌دم به صدای تایپم رو گوشی و به صدای نفس‌هام.
هر از گاهی لازمه تمرین کنیم که تو زمان حال زندگی کنیم چون خب واقعیت اینه که نه گذشته برمی‌گرده و نه فردا رو کسی دیده… :-)
شبکه‌های اجتماعی
