بعضی حرفا بعضی دردا مثل یه جوش چرکی می‌مونن هرچی بهشون دست بزنی بدتر زخم می‌شن و چرکاشون می‌زنه بیرون.
بعضی دردا دردن، نه کلامی برای توصیفشون هست نه واژه‌ای برای ابرازشون. یه درد در انتهای حس درد.
نه تنها با کسی نمی‌تونی ازش بگی، بلکه حتی با خودتم نمی‌تونی در موردش حرف بزنی. فقط می‌دونی یه جایی یه گوشه‌ای از قلبت یه زخم عمیق هست، زخمی که چند بار دستکاری شده و دلت ازش خون می‌شه.
رو بعضی دردای بی‌درمون نباید حتی مرهمی گذاشت، درمانی براشون نیست چون اصلا مربوط به تو نیست که بتونی کاری در موردش بکنی. فقط باید، بدونی هست، بپذیریش، باهاش مدارا کنی چون همینه که هست و دنیا اون‌قدر رحم و مروت سرش نمی‌شه که حتی نذاره تبدیل به جای بدتر و بدتری بشه.
می‌ذاری اشکات جاری شه، اشکایی که سرد نیستن تا آب بپاشن رو آتیش درونت، اشکایی که گر گرفتن و تا اعماق قلبت رو می‌سوزونن…

خب، حداقل تو این دنیا، یه کسی هست که حتی وقتی نتونه کاری بکنه، کنارم بشینه و در سکوتی پر از درک آرامشم باشه.
یه کسی باید تو زندگی هرکسی باشه که نپرسه چرا چطور چجوری اینجوری شد و … فقط سرتو بذاری رو شونه‌ش، فقط بغلت کنه. یه کسی یه چیزی باید باشه تا بشه تو این دنیای مسخره دووم آورد.

گاهی هم از خودت می‌پرسی حکمتش چیه که خدا این همه تمایل وحشتناک به استقلال و آزادی تو وجودت به ودیعه نهاده و از طرف دیگه، مشکلی رو بهت داده که حتی تو خیلی از کارای جزئی و پیش‌پا‌افتاده ناچاری، دقیقا ناچاری، از اطرافیانت کمک بگیری.
و این سوالیه که به قول سیامک عباسی، یه وقتا یه دردایی تو دنیا هست، که آدم رو از ریشه می‌سوزونه…

شهر بارونی – سیامک عباسی [دانلود]

مسکن خوردن واسه دردهای جسمی و تنشی مثل سردرد، و هورمونی مثل پریود تا جایی که از حد تحمل خارج نشه یه اشتباه محضه! وقتی آدم درد داره یعنی بدنش داره هشدار میده که نیاز به استراحت داری نباید از خودت کار بکشی و ازت می‌خواد به خودت اهمیت بدی. وقتی ما مسکن میخوریم اون درد وجود داره فقط ما احساسش نمی‌کنیم! اون نیاز به استراحت و اهمیت ضروریه اما ما نادیده‌ش می‌گیریم. و درست همین‌جاست که به فرسودگی نزدیک میشیم! تازه هربار بدن مجبور میشه برای اینکه صداش رو به گوش ما برسونه که ای بابا، مگه با تو نیستم میگم استراحت کن؟، بیشتر تلاش کنه و فرستنده‌های درد بیشتری رو به سمت مغز بفرسته و در نتیجه بار بعد درد بیشتری رو احساس می‌کنیم!
بدن ما همیشه داره باهامون حرف میزنه، منتها به زبان نمادین. سعی کنیم با زبان بدنمون آشنا بشیم و بهش گوش بدیم.