گاهی وقتا که حوصله نداشتی، کلافه بودی و حس کردی از همه‌چی بریدی، بشین یه غذای موردعلاقه که بتونی ازش لذت ببری رو بخور! حوصله آدم هم نیاز به سوخت داره! سوختش فقط غذا نیست، غذا با چاشنی لذته، لذت غذا!
باور کن می‌تونی به حرفم اعتماد کنی! جواب می‌ده، آره! در حد یه معجزه!

آدم واسه کسی که براش “مهم” باشه همیشه وقت داره همیشه انرژی داره همیشه حوصله داره. وقتی کسی می‌گه تو برام خیلی مهمی ولی وقت نکردم زنگ بزنم، و چیزایی امثال این، جز بهانه هیچی نیست.
وقت یه چیزیه که مال خود آدمه و اون رو بر اساس اولویت چیزایی که براش مهمه تنظیم می‌کنه…‌

تا یه جایی، تا یه سنی، آدم واسه رهگذرهایی که میان تو زندگیش و می‌رن وقت داره حوصله داره توان داره. اما از یه جایی به بعد آدم دیگه واسه مسافرهایی که طول مدت اقامتشون مشخص نیست نه وقت داره نه حوصله نه حتی انگیزه. بیشتر از اینکه هیجان‌آور باشن بورینگن حتی!
از یه جایی به بعد آدم بیشتر از هیجان، نیاز به ثبات و آرامش داره.

هم کلی کار دارم هم حوصله کاری رو ندارم. به عبارتی اگر حوصله داشتم وقت واسه همه کارام داشتم اما چون حوصله ندارم وقت ندارم!

معرفی می‌کنم، دور باطل هستن ایشون!