اولین قدم واسه حل و فصل، یا تغییر یه ویژگی خودمون که نمی‌پسندیمش، پذیرفتنشه!

اگر بخوایم زود عصبانی نشیم، زود نرنجیم، غیبت نکنیم، دروغ نگیم، و… ، اول باید به خودمون بگیم من زود عصبانی می‌شم، زود می‌رنجم، غیبت می‌کنم، دروغ می‌گم، و… ، و دوست ندارم این کار رو بکنم. نمی‌‌‌خوام این وضعیت ادامه داشته باشه و می‌خوام تغییر کنم.

به زبون بیار. بپذیر!

چند روز بود خیلی کلافه بودم. حساسیتم بیـــش از اندازه خودنمایی می‌کرد. با کوچک‌ترین حرفی می‌رنجیدم و حوصله‌ی هیچ‌کی رو هم نداشتم کلا. [شما به خودت نگیر لطفا!!!]

نمی‌فهمیدم چرا این‌قدر عصبی هستم (البته هنوزم نمی‌دونم!).

امشب داشتم آکادمی موسیقی گوگوش رو نگاه می‌کردم، این دختر ِ، ماهان، فرت و فرت انرژی مثبت به من منتقل می‌کرد و همزمان یه چیزی درونم می‌گفت “بی‌خیال دیوونه”، “تیک ایت ایزی” و اینا!

دیدی یه وقتایی منتظر یه تلنگری تا خودتو جمع و جور کنی؟؟؟ ماهان امشب واسه من حکم تلنگر رو داشت…