من بدبین نبودم! بدبین نشدم. بدبینم کردند.

اسم بعضی چیزها، روشنفکری نیست، تمدن نیست، طرزفکر اپن‌مایندانه نیست. اینکه یه پسر بیاد واسه دوستاش از بدن دوست دخترش بگه روشنفکری نیست. اینکه یه عروس دوماد جلوی مهموناشون س.ک.س کنن تمدن نیست.
یه تفاوتی هست، مرزی هست، بین روشنفکری و هرزگی. یه مرز مشخص!

خوشبختی یعنی تو زندگیت کسانی رو داشته باشی که وجه مشترکشون دوست داشتن تو باشه!
یعنی کسانی که در حالت عادی با همدیگه کاری ندارن، اما چون تورو واقعا دوست دارن، همدیگه رو هم دوست داشته باشن! یه دوست داشتن واقعی! نه الکی…
واسه همین اگر کسی بهت گفت من تورو دوست دارم، اما حضور کسی که واسه‌ت مفیده و دوستت داره رو نمی‌تونم تحمل کنم، به نظر من، این دوست داشتن واقعی نیست! مشروطه! پشتش هزار تا اما و اگر داره! دوست داشتنی که طرفت به شرطها و شروطها دوستت داشته باشه، مقطعیه! وابسته به شرایط و زمان و مکانه!
اگر تونستی کسی رو بی‌قید و شرط دوست بداری، اون احساس، اون علاقه، اون دوست داشتن، تاریخ انقضا نداره!

پی‌نوشت: واسه همدیگه دعا کنیم تو این شبا…

تفاوت هست بین خودخواه بودن و برای خود اهمیت قائل شدن.

کسی که خودخواه هست، فقط منافع خودش رو در نظر می‌گیره. کسی که برای خودش و برنامه زندگیش ارزش قائله، در کنار اهمیت دادن به دیگران، به خودش هم اهمیت می‌ده.

من فکر می‌کنم تا وقتی هرکس خودش به خودش اهمیت نده، بقیه هم نمی‌دن. وقتی کسی از نظر خودش مهم و ارزشمند نباشه، چطور انتظار داشته باشه که دیگران بهش اهمیت بدن؟

به نظر من، اینکه از کسی انتظار داشته باشی که به تو بیشتر از خودش اهمیت بده و کل زندگی و راحتی و برنامه‌هاش رو به خاطر راحتی تو به هم بزنه عین خودخواهیه. اونم در حالی که بتونی جوری تنظیم کنی که برنامه و زندگی طرفت به هم نریزه. بعد جالب اینکه تهش هم به طرف بگی تو خودخواهی!!

کی یاد می‌گیریم خودمونو بذاریم جای طرف مقابل؟ کی یاد می‌گیریم دست از قضاوت کردن همدیگه برداریم؟

× یه کم خسته‌م. خودم می‌دونم بیشتر این خستگی به خاطر حضور طولانی مهموناست و اینکه نظم زندگیم به هم خورده و نمی‌تونم مثل همیشه و طبق برنامه‌هام پیش برم. جوری نباشین که آدم واسه نبودنتون ثانیه‌ها رو بشماره…

× آدما تغییر می‌کنن. انتظار تغییر نکردن داشتن از کسی، یه خواسته نابه‌جاست.

× تار و پود زندگیم رو با مبارزه بافتن. وای از اون روزی که از مبارزه خسته بشم! ینی نشد محض رضای خدا، یه جریانی همین‌طوری که فرت واسه بقیه اتفاق میفته، واسه منم بی‌دردسر رخ بده. تاوان یه زندگی غیرمعمولی داشتنه اینا. که هنوزم با جون و دل هزینه‌شو می‌دم به شرطی که عادت خودشو مهمون ذهن و قلبم نکنه هیچ‌وقت!