بار قبل که رفتیم هتل چمران، از دخترکی لواشک‌فروشی که جلوی در بود هیچی نخریدم. جدا از اینکه عجله داشتم، استدلالم این بود که وقتی از این بچه‌ها چیزی نخری در نهایت خانواده‌هاشون دست از استفاده ابزاری ازشون می‌کشن.
اما وقتی برگشتم خونه نگاه ملتمسانه دختربچه‌هه از جلو چشمام نمی‌رفت. با خودم فکر کردم حالا همین فقط تو ازش نخری دیگه خانواده‌ش ازش کار نمی‌کشن؟ بغض کردم. حتی وقتی رضا گفت وقتی من برگشتم ازشون لواشک خریده باز دلم آروم نگرفت…
امشب که رفتیم هتل چمران، از دخترک لواشک خریدم و باهاشون خوش و بش کردم و گفتم و خندیدم. دلم می‌گرفت تو چشماشون که نگاه می‌کردم. یه لواشک بهم داد گفت می‌شه هزار تومن. هزار تومنی نداشتم بهش دو هزار تومن دادم نگرفت. گفت ندارم پس بدم گفتم عیبی نداره بمونه پیش‌ت خب. با غرور گفت نه نمی‌شه. دو بسته لواشک خریدم. با رضا اومدیم پایین و تو دلم عزت نفسش رو تحسین کردم.

دیشب از شدت خواب داشت بیهوش می‌شد. بهش می‌گفتم دراز بکش خب چرا نشستی؟ می‌گفت دراز بکشم خوابم برده! می‌گفتم خب بخواب! از صبح خسته‌ای. گفت: نه “با هم”. بخوابم تو باز بیدار می‌مونی.
همیشه عاشق این “با هم” گفتنشم. اینکه به این چیزای به ظاهر جزئی اهمیت می‌ده.
بهش گفتم برام چه‌قدر ارزش داره این کاراش و همیشه هم به چشمم میاد… لبخند زدم، خیلی عمیق.
خانوم‌ها بخونن: ماها خیلی وقتا موقعی که همه چیز مرتبه و طرفمون به این چیزای به ظاهر جزئی ولی تو ذهن ما برجسته، اهمیت می‌ده فکر می‌کنیم خب اینا که وظیفه‌شه و قدردان نیستیم و بهش اشاره نمی‌کنیم که این خیلی بده چون احتمال تکرار رفتار رو کم و کمتر می‌کنه. حالا همیشه هم لازم به این توضیحات نیست و گاهی یه لبخند معنی‌دار و رفتن تو آغوشش، یا یه جمله عاشقانه بیانگر همون هست که بدونه متوجه ارزش کارش هستید.
آقایون بخونن: شاید خیلی وقتا فکر کنید این لوس‌بازیا چیه یا کی حال و حوصله این کارا رو داره یا اصلا اصولا چه اهمیتی داره؟ اما بدونید که اهمیت داره، اونم خیلی! و همین چیزای به ظاهر کوچیک، که در قالب عمل جلوه می‌کنه نه حرف، همینا چیزایی هست که باعث می‌شه یک زن با اطمینان بیشتری حس کنه دوستش دارین یا اگر مطمئن هم هست، خودش رو غرق در خوشبختی احساس کنه.