آکادمی موسیقی گوگوش

آکادمی موسیقی گوگوش، امسال هم با ده نفر شرکت‌کننده برگزار شد. این بار تغییراتی داده بودن که از دید من بعضیاش خوب بود و بعضیاش نه.

چالش‌ها خیلی جالب بودن. این امکان رو فراهم می‌کرد که بیننده‌ها با بچه‌ها ارتباط برقرار کنن و بیشتر بشناسنشون. اما در مورد نکته‌ی منفی آکادمی امسال، می‌تونم بگم اینکه هر هفته دو نفر حذف بشن خیلی ایده‌ی بدی بود؛ و مورد دوم عدم امکان رای دادن با sms هستش.

از بین چهار نفر برتر بچه‌های امسال، پیشرفت آوا تحسین‌برانگیز ِ. علاوه بر صدای خاص و خیلی قشنگش، شخصیت دوست‌داشتنی داره و واقعا نازنین ِ. اوایل ماهان رو بیشتر از همه دوست داشتم، و الان هم انرژیشو ستایش می‌کنم، اما به نظرم ماهان بیشتر برای روی صحنه خوندن مناسب ِ تا اینکه من بخوام مثلا آلبومش رو گوش بدم. صداش لحن خاصی داره و من لهجه‌شو هم دوست دارم. امیر صدای قوی و قشنگی داره. گاهی واقعا صداش جادویی می‌شه. اما به نظرم هنوز براش زود ِ و باید بیشتر تو این حرفه جا بیفته. حس می‌کنم زود جوگیر می‌شه و مهم‌ترین مشکلش از دید من این ِ که صداش دل منو نمی‌لرزونه! منو تحت تاثیر قرار نمی‌ده. و به نظرم این ناشی از احساسات خیلی کم ِ موثر توی صداش ِ. و مهران هم صدای خیلــی قوی و تحریرهای عالی می‌ده…

در مجموع امسال من از ماهان به آوا گرایش پیدا کردم ولی آرمین رو از همه بیشتر دوست داشتم. واقعا صداش عالی بود. امیدوارم ادامه بده. من شخصا یکی از طرفداراشم…

پیشنهادات برای آکادمی سال آینده:

۱- مهم‌ترین موضوع این ِ که به نظرم بچه‌ها باید حق داشته باشن آهنگشون رو خودشون انتخاب کنن. مثلا بگن از بین کارهای فلان خواننده یا فلان آهنگساز هرکس یه آهنگ انتخاب کنه. این خیلی ظلم ِ که هیچ دخالتی توی انتخاب آهنگ نداشته باشن.

۲- به نظرم بهتر بود مثل برنامه‌ی American Idol، داورها حق رای داشته باشن و حداقل یک بار بتونن اگر کسی واقعا حقش نبود حذف بشه، نگهش دارن (مثلا آرمین تو برنامه امسال).

۳- حق رای از طریق sms رو برگردونن و مثل سال ۸۹، هر هفته فقط یک نفر حذف بشه.

۴- برای شوی سال آینده، از سه چهار نفر برتر هر دو سال دعوت کنن. امسال هم باید علاوه بر سروش، فروغ و کسری رو هم دعوت می‌کردن.

 

بعدنوشت: مهران برنده شد. صداش خیلی قوی ِ و مبارک باشه واسه‌ش. هنوز هم از نظر من آوا اول ِ.

چند روز بود خیلی کلافه بودم. حساسیتم بیـــش از اندازه خودنمایی می‌کرد. با کوچک‌ترین حرفی می‌رنجیدم و حوصله‌ی هیچ‌کی رو هم نداشتم کلا. [شما به خودت نگیر لطفا!!!]

نمی‌فهمیدم چرا این‌قدر عصبی هستم (البته هنوزم نمی‌دونم!).

امشب داشتم آکادمی موسیقی گوگوش رو نگاه می‌کردم، این دختر ِ، ماهان، فرت و فرت انرژی مثبت به من منتقل می‌کرد و همزمان یه چیزی درونم می‌گفت “بی‌خیال دیوونه”، “تیک ایت ایزی” و اینا!

دیدی یه وقتایی منتظر یه تلنگری تا خودتو جمع و جور کنی؟؟؟ ماهان امشب واسه من حکم تلنگر رو داشت…

درباره من

سارایی هستم که قبلا تارا میرکا بود اما از یک جایی به بعد خواست با اسم واقعی‌ش بنویسه. اینجا از فکرهام و تجربه‌های شخصیم می‌نویسم که برام مهم هستن و بهم کمک می‌کنن آدم بهتری باشم تا شاید برای شما هم مفید باشه. روانشناسی خوندم که خب از این جهت که گاهی رو نوشته‌هام اثر می‌ذاره خواستم بدونین :دی. به خاطر یه مشکل جسمی از ویلچر استفاده می‌کنم اما زندگی عادی خودمو دارم، انگار نه انگار! اصولا برام مهم نیست چه محدودیتایی دارم باید به جایی که می‌خوام برسم و این یه دستوره!! اگر وبلاگ من رو تو وبلاگتون لینک کردین لطفا بهم بگین. بسی مچکرم :]

برای ارتباط با من میتونید از صفحه "تماس با من" استفاده کنید.

شبکه‌های اجتماعی

FacebookTwitterInstagramGoodreadsIMDB