یه آدمایی هم هستن که وقتی یکی از نداشته‌هاش می‌گه فکر می‌کنن باید احساس برتری کنن و از داشته‌هاشون حرف بزنن!
مثلا خانومه می‌گه حمید (همسرش) بهم اهمیت نمی‌ده دوستش می‌گه الهی بمیرم چه بددد! ولی محسن من اصلا این‌جوری نیست همیشه حواسش هست، و شروع می‌کنه از محسنش حرف زدن!
آیا واقعا این برتر بودن کسی رو ثابت می‌کنه؟ من که به این رفتار می‌گم احساس حقارت!
یه عده دیگه هم هستن که وقتی براش از مشکلاتت می‌گی همه‌ش می‌خوان بگن اینکه چیزی نیست من فولان مشکل و بیسار مشکل رو دارم، صد برابر از مشکل تو مشکل‌تر! انگار مسابقه‌ست که درد کی بیشتره!
گروه دوم هم به نظرم نمی‌تونن شده واسه چند لحظه از خودشون فاصله بگیرن و ببینن دوستشون داره چی می‌گه!
نه این‌جوری نباشیم نه اون‌جوری…

درباره من

سارایی هستم که قبلا تارا میرکا بود اما از یک جایی به بعد خواست با اسم واقعی‌ش بنویسه. اینجا از فکرهام و تجربه‌های شخصیم می‌نویسم که برام مهم هستن و بهم کمک می‌کنن آدم بهتری باشم تا شاید برای شما هم مفید باشه. روانشناسی خوندم که خب از این جهت که گاهی رو نوشته‌هام اثر می‌ذاره خواستم بدونین :دی. به خاطر یه مشکل جسمی از ویلچر استفاده می‌کنم اما زندگی عادی خودمو دارم، انگار نه انگار! اصولا برام مهم نیست چه محدودیتایی دارم باید به جایی که می‌خوام برسم و این یه دستوره!! اگر وبلاگ من رو تو وبلاگتون لینک کردین لطفا بهم بگین. بسی مچکرم :]

برای ارتباط با من میتونید از صفحه "تماس با من" استفاده کنید.

شبکه‌های اجتماعی

FacebookTwitterInstagramGoodreadsIMDB